Menta

Agostino Barletta  

Muntavu sű in du vièlu

pé andà a sércà di mièli,

u su u stàva pé spuntà,

tra i munti surva u canà,

quànde t’ho sentiu cantà

cun quella vuxe cèa,

allegra cùmme u mà

quànde gh’è bassa marea.

   Ti vulàvi sű pé i scaìn

legera cùmme ‘na ciűmma

e duse cùmme in lupin.

   In da valle dé Pignun

me n’andàvu cu’ bastùn,

u cavagnu pin de mièli

a scruvì atri vièli.

   A tő vuxe cuntènta

e m’entrà drèntu a e òsse,

cùme ‘n forte udù dé mènta,

cu’ e fògge larghe e grosse.

   Ŏuva sògnu ‘stù prufűmmu

da zenà fìnu a zűgnu.